مرتضی حبوطی - کارشناسی ارشد معماری، مدرس دانشگاه آزاد
صفا بابازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات قزوین

از آنجایی که حدود 23% جمعیت کشورمان را کودکان تشکیل می دهند، لذا توجه به این قشر و نیازهای آنها در شهر به عنوان سرمایه های آینده، نقش بسزایی در برنامه ریزی های بلند مدت جامعه دارد. کودکان زندگی را بیش از هر چیز با بازی تجربه می کنند، این امر به نوعی یک فعالیت هدفمند است، زیرا در هنگام بازی، کودک به خلق تصاویر ذهنی پرداخته و از این طریق محیط را درک می کند. این پژوهش در جهت ساماندهی فضاهایی در ساختار شهر است که به نیازها و دیدگاه های کودکانه پاسخ می دهند و ضمن شناخت تأثیرات محیط بر تفکرات و نگرش کودک، طریقه برانگیختن احساسات را با توجه به ضرورت انعطاف پذیری فضایی، مورد تأکید قرار می دهد. در این رابطه طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهی به خلاقیت و شکوفایی استعدادها تأثیر می گذارد، همچنین به صورت منعطف به مثابه ابزاری قدرتمند برای الهام بخشی، کاربرد دارد. این نوشته به واسطه مطالعات میدانی و کتابخانه ای سعی در کسب هویت و پیشبرد فعالیتهای فرهنگی تحت ساختار کالبدی فضاهای عمومی شهر برای کودکان دارد و برخی از مطالعات در زمینه رشد کودک و سیر طراحی یادگیری با الگوی انعطاف پذیری را مورد بررسی قرار می دهد.

خلاقیت، هویت، درک محیط، رشد کودک، فضا