سعیده علیکایی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه تهران

رجوعی به بافت های تاریخی شهرها، نظر و گذری در آنها و مقایسه بافت های تاریخی و سنتی با آنچه به عنوان بخش های میانی و به ویژه ساخت و ساز های معاصر شهری پدید آمده است، به وضوح نشان می دهد که از یکپارچگی کالبدی، تنوع و کثرت در عین وحدت، بوم گرائی، مردم واری، هدف مندی، زیبایی، تعاملات اجتماعی و نهایتاً هویت برخاسته از فرهنگ، باورها و تمایلات عمومی که در بخش های تاریخی این شهرها به وضوح قابل درک است، در بخش های جدید توسعه شهری کمترین اثر و نشانه را می توان یافت. از همین رو بسیاری از اندیشمندان در حوزه مسائل شهری یکی از اصلی ترین دلایل عدم موفقیت مورد انتظار شهرهای جدید در حصول به اهداف تعیین شده برای این شهرها را انقطاع از تاریخ و محیط و بروز بحران هویت شهری در این سکونتگاه ها می دانند. لذا این مقاله با هدف تدوین چارچوب مفهومی و تحلیلی برای مطالعه و با استفاده از روش پژوهش موردی و براساس سه مقیاس کلان، شامل مقیاس فرادستی (منطقه) و فرودستی (شهر)، میانی (محلات و بخش های شهری) و خرد (فضاهای شهری) و در سه بعد کالبدی، غیرکالبدی و زمان به شناخت و تبیین مسئله ها و مشکلات شهر جدید اندیشه پرداخته است. در نهایت با استفاده از روش پژوهش استدلال منطقی و در قالب جداول و دسته بندی های جداگانه به ارزیابی یافته ها و تدوین معیار ها و هنجارهای مترتب بر فرایند شکل گیری هویت بومی در شهرهای جدید اقدام گردیده است.

: هویت، ابعاد هویت شهری، شهرجدید اندیشه