شعیب کهرازه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان
غلامرضا میری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
مرتضی اسماعیل نژاد - استادیار جغرافیای طبیعی و اقلیم شناسی دانشگاه بیرجند

رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن ها باعث بروز بحران های مختلف در زندگی شهری مانند مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط گردیده است، به دنبال این امر لزوم توجه به مفهوم کیفیت و ارتقای آن در محیط های سکونتی در کنار توجه به مسایل کمی، بیشتر احساس می گردد. اندازه گیری کیفیت زندگی معمولاً مستلزم کاربرد شاخص ها به شکل ذهنی یا عینی و به ندرت با هر دو نوع شاخص بوده است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی در بافت قدیم و جدید شهر خاش می باشد. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف، کاربردی بوده که جمع آوری داده ها به روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. در این پژوهش، از نرم افزارSPSS برای محاسبه روش همبستگی اسپیرمن فی، کرامر و روش T تک نمونه ای استفاده شده و از نرم افزار GIS جهت نمایش گرافیکی داده ها بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق بیانگر ضعف نسبی کیفیت محیط زندگی در بافت قدیم نسبت به بافت جدید می باشد به نحوی که دسترسی ساکنان به امکانات و تسهیلات مورد نظر ضعیف اعلام شده، از لحاظ ویژگی های اجتماعی- امنیتی و اقتصادی نیز بافت قدیم نسبت به بافت جدید دچار مشکلات بیشتری می باشد

ارزیابی، کیفیت محیط زندگی، بافت قدیم و جدید، خاش