الهام نوروزپور

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر افزایش خودکارآمدی مادران انجام شد. این پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی باپیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود؛ جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان پیشدبستانی و دبستانی شهرستان آمل در سال 92 - 1391 تشکیل داد. با استفاده از نمونهگیری در دسترس، از میان مادران داوطلب، تعداد 42 مادر با ویژگی مستبد و سهل گیر، انتخابشدند و به صورت تصادفی در دو گروه 21 نفره جایگزین شدند. کلیه آزمودنی ها، به گویه های پرسشنامه های فرزندپروری باومریند وخودکارآمدی والدینی قبل و بعد از مداخله روی گروه آزمایش، پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نسخهبیستم نرمافزار آماری SPSS و کاربرد آزمون تحلیل واریانس یکراهه مشاهده شد که آموزش تحلیل رفتار متقابل باعث افزایش تمامی مؤلفه-های خودکارآمدی مادران (رضایتمندی، کارآمدی و علاقه مندی) می شود (p<0/05). بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که آموزش تحلیلرفتار متقابل به واسطه کاربرد فنون رشد بالغ، تحلیل ساختاری، تحلیل تبادلی و غیره به بهبود خودکارآمدی مادران می انجامد.

خودکارآمدی فرزندپروری، تحلیل رفتار متقابل، مادران