راضیه اسماعیل نژاد - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور ارومیه

عرفان اسلامی، نه تنها به عنوان یکی از راه های معرفت بشری بلکه به عنوان تنها روش مدعی رسیدن به خداوند و فنا شدن در ذات او، نگرشی منفی و ناسازگار با عقل و خرد آدمی دارد. از دیدگاه عرفا عقل معاش یا جزئی نگر در وصول به حقیت و در حصول یقین، ناتوان و عاجر است هم چنین عقل همواره در پی یافتن سبب و رابطه علت و معلولی بین پدیده هاست در مقابل، عشق موهبت الهی است که نفس اماره را در وجود آدمی به آتش می کشد و حجابها و پرده ها را از میان بر می دارد. این مقاله درصدد بررسی و مقایسه عقل و عشق و بیان وجوه اختلاف و اشتراک آنها از دیدگاه عرفان و از منظر عارفان بزرگی چون نجم الدین رازی و عزالدین محمود کاشانی است.

عقل ، عشق ، عرفان ، مرصاد العباد ، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه ،