حمیدرضا محمدی - دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
محسن عزیززاده طسوج - دانشجوی کارشناسی ارشد، جغرافیای سیاسی دانشگاه شهید بهشتی

کمتر کشورى در جغرافیاى سیاسى کنونى مى توان یافت که جمعیتى از هر حیث یکپارچه و بسیط داشته باشد و ایران به عنوان کشورى در حال توسعه، گروه های مختلف قومى و نژادی را در خود جاى داده است گروهاى ساکن در این محدوده جغرافیایى از قرن ها پیش در عین داشتن هویت قومى قائل به هویت ملى نیز بوده اند. در راستاى اهداف توسعه اى، توسعه محصول زنجیره اى ازحلقه هاى به هم پیوسته فرهنگى، اجتماعى و ... است و توسعه به عنوان یک فرایند با ایجاد تغییراتى در حوزه هاى ادراکى، شناختى، ارزشى و گرایشى انسانها (گروه ها) قابلیت ها و شخصیت ویژه ای را در آن ها به وجود می آورد.کردها بخشی از ایرانیان ساکن در غرب کشور هستند که در چهار استان هم جوار یعنی استان های ایلام ، کرمانشاه ، کردستان و بخشی از استان آذربایجان غربی سکونت دارند. روش تحقیق در این مقاله با توجه به ماهیت موضوع توصیفی -تحلیلی است و روش گرد آوری اطلاعات، کتابخانه ای، اسنادی و اینترنتی است. لذا با در نظر گرفتن عوامل و شرایط فوق سعی در ارائه تصویری از روند توسعه انسانی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مناطق کردنشین کشور گردیده است. ابتدا به بررسى برنامه هاى عمرانى توسعه کشور قبل و بعد از انقلاب اسلامى و اهداف، اصول کلى و خط مشی های دولت در برنامه هاى عمرانی توجه گردیده و سپس در ادامه به بررسى شاخص هاى توسعه و انعکاس برنامه هاى عمرانى در رشد شاخص هاى توسعه در این مناطق پرداخته شده است

اقوام کرد، توسعه، انسجام ملی، ایران