زهرا حاجیلو - دانشگاه آزاد، پردیس علوم و تحقیقات ارومیه

با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی- تکنولوژیکی در عرصه معماری توجه به زمینه معماری به دست فراموشی سپرده شد. بحران انرژی و مفهوم پایداری در دهه 70 میلادی تأثیر بسیاری در حوزه معماری که یکی از عوامل مؤثر در مصرف بالای انرژی بود گذاشت به طوری که حفظ منابع انرژی جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی به یکی از اساسی ترین تدابیر در طراحی معماری تبدیل شد و معماران را ملزم به رعایت اصول خاصی در زمینه طراحی وساخت کرد. امروزه که در جهان مدرن و صنعتی زندگی می کنیم باید از تکنولوژی های موجود بای رسیدن به پایداری یعنی استفاده از حداکثراستعدادهای محیطی برای برطرف کردن نیازهای خاص خود بدون لطمه زدن به توانایی های نسل آینده استفاده کنیم. آنچه در این مقاله به روش پژوهشی و کتابخانه ای و اسنادی مورد توجه قرار گرفته دست یافتن به اصولی از طراحی در معماری است که بتواند معیارهای پایداری ما را در محل زندگیمان تأمین نماید. معماری ای را باید به وجود بیاوریم که پاسخی ماندگار و پایدار به نیازهای بشر بدهد تا در نهایت با معماری پایدار آسایش و راحتی را در زندگی تجربه کنیم.

معماری پایدار، فرآیند طراحی، پایداری، تکنولوژی، جهان مدرن و صنعتی