هومن قهرمانی - دکترای شهرسازی، مدرس دانشکده معماری، شهرسازی و هنر اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد
نیلوفر هاشمی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه تهران
سمیه رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران

در آغاز هزاره سوم محیط زندگی به موضوعی با اهمیت جهانی تبدیل شده است. تحولات برخاسته ازجهانی شدن در دوران معاصر منجر به شکل گیری دغدغههای یکسانی در این رابطه شده که بر حوزه دانش شهرسازی نیز بی تأثیر نبوده است. الگووارههای جدید شهرسازی در کشورهای مختلف فراگیر شده است، اما عدم توجه به تطابق زمینه ای بعضی از آنها، در عین دارا بودن برخی قابلیتها، باعث بروز افراط و تفریطهایی نیز شده است که هضم دوگانگیهای محلی جهانی را با مشکل روبرو ساخته است. این جریان به - خصوص در کشورهای در حال توسعه مشهود تر است. در شرایط معاصر و در فضای کنونی معماری وشهرسازی شهرهای بزرگ کشورمان که گاهاً پیشنهاد ایجاد پروژه های بزرگ مقیاس معماری و یا طرحهای توسعه شهری بر اساس خدمات وارداتی و رویکردهای جدید طراحی و برنامه ریزی مطرح میشود، تأملی درقابلیت انطباق پذیری الگووارههای مطرح با ویژگیهای زمینه ای، موضوعی درخور توجه است. مطالعه حاضر به عنوان نمونه، به سه الگوواره نو شهرسازی، دهکده شهری و نوزایی شهری پرداخته است که در چهارچوب مکتب جهانی پایداری و دغدغه های آن در سالهای اخیر ظهور یافته است. در این راستا در کنار مروری بر برخی از مهمترین منابع مکتوب مرتبط با هر الگوواره، سعی گردیده با روشی تحلیلی و در قالبی تطبیقی، مهمترین اصول هر الگوواره ارائه، راهکارهای آن مدون و انطباق پذیری زمینه ای اش بررسی شود

نو شهرسازی، نوزایی شهری، دهکده شهری، زمینه گرایی، توسعه پایدار