علی دشتی شفیعی - دکترای معماری تخصصی شهرسازی از دانشگاه معماری و شهرسازی ونیز آیتالیا1355I.U.A.V university of Venice, Italy استادیار، عضو هیأت علمی و مدیر گروه معماری و شهرس
ویدا باباجانی نیاشیروانی - دانشجوی سال آخر کارشناسی معماری دانشگاه شمال آمل

نگرانی نسبت به محیط زیست و تلاش برای رسیدن به شهرهای پایدار تنها متوجه جهان صنعتی نیست، بلکه معضل جامعه بشری است و راه چاره آن نیز در گرو مشارکت همه ی جوامع است. آن چه مبرهن است، این است که شهرها قبل از هر چیز به مثابه یارگانیسم هایی هستند که منابع را می بلعند و مواد زائید تولید می کنند. هرچه شهرها گسترده تر و پیچیده تر می شوند، وابستگی آن ها به مناطق پیرامونشان بیشتر می گردد و در نتیجه در این کارزار تغییر و تحول آسیب پذیر تر می شوند.درگیری مباحث پایداری با توسعه و رشد اقتصادی و معضلات زیست محیطی ناشی از آن در مقیاس جهانی از یک سو، و جهانی شدن اقتصاد، اقتصاد جهانی وعوارض اشی از آن بر محل از سوی دیگر، پیوند کاملاً محسوسی را میان مباحث پایداری، جهانی شدن و بستراجرایی و محلی متأثر از آن یعنی شهرها برقرار می سازد. در این مقاله به شیوه هایی که به ازای آن ها ساختمان ها می توانند باعث غنای فضای عمومی شهرها شوند خواهیم پرداخت. این که چگونه ساختمان ها می توانند به نیازهای متغیر شهروندان پاسخ دهند و از تکنولوژی های پایدار به جای تکنولوژی های آلاینده استفاده کنند. بناها باید منبع الهام باشند و شهرهایی را به وجود آورند که جامعه را قدر بداند و طبیعت را مورد احترام قرار دهد. نیازکنونی ما به بناهای پایدار این امکان را می دهد تا خواسته ها و جاه طلبی هایمان را باز تعریف کنیم و نظام هایی جدید زیبا شناختی را بسط و توسعه دهیم؛در این اثنا آنچه که مبرهن است این است که هیچ شهر و بنایی بدون تداعی معنای پایداری در ذهن و روحمان پایدار نخواهد بود.

معماری پایداری- ساختمان های پایدار- شهرهای پایدار-ضرورت پایداری- راه حل های پایداری