مریم ستارپور - دانشجوی دکتری، گروه معماری، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد، ایران
محمدرضا بمانیان - استاد گروه معماری،دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
آرزو شمشادی وایقان - کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی شبستر، ایران

اکنون زمان آن رسیده که به معماری ایران نه صرفا به مثابه آثار تاریخی وباستانی بلکه در حکم آثاری نگریست که روح زنده وپایدار درون آنها می تواند الهام بخش هنرمندان معاصر باشد. پرداختن به نکتههای معماری معاصر بدون شناختن نکتههای معماری سنتی کامل نیست. امروزه معماریسنتی اقصی نقاط دنیا که همساز با اقلیم بوجود میآمده بدست فراموشی سپرده شده است.کناره جستن از معماری سنتی و افزایش مصرف انرژیهای تجدید ناپذیر موجب آلودگی روز افزون محیط زیست شدهاست، بنابراین استفاده بهینه از انرژیهای تجدید پذیر که یکی از با کفایتترین و کارآمدترین راهحلها بهنظر میرسد، امری ضروری شمرده میشود. ایجاد شرایط کنترل و کاهش مصرف انرژی نیازمند نگاهیجامع و کل نگر است که در آن تمامی عوامل تاثیر گذار در موازنه انرژی و محیط باید مورد توجه قراربگیرند. در کنار توجه به پیشرفتهای نظری و عملی جهانی در زمینه کنترل شرایط حرارتی در ساختمان- ها، فهم روشهای کنترل بومی و چگونگی تعامل ساختمانهای سنتی با محیط طبیعی در هر محدودهایمیتواند یافتههای ارزشمندی برای استفاده در معماری معاصر پدید آورد. بناها و معماری بومی و سنتی هر منطقه از طریق یک دوره طولانی از آزمون و خطا و نبوغ سازندگانی است که کوشیده اند با استفاده از موادو مصالح بومی و راهکارهای متنوع خود را با محیط زیست و اقلیم خود وفق بدهند . آنچه این مقاله قصد پرداختن به آن را دارد، بازشناسی شرایط حرارتی در چیدمان فضایی مسکن سنتی تبریز جهت دست یافتن به فضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان می باشد.

خانههای سنتی، معماری ، کاهش مصرف انرژی، تبریز