سجا مهدی آبادی - دانشجو،گروه مهندسی عمران،واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه،ایران
مهرزاد تحملی رودسری - استادیار، گروه مهندسی عمران،واحدکرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه،ایران

سازه های فضاکار به آن دسته از سازه ها اطلاق می وود که ذاتا دارای رفتار و عملکرد سه بعدی می باشندااستفاده از سازه های فضاکار به دلیل مزایایی که این سازه ها دارند(از قبیل وزن کم و سختی قابل توجه)مورد توجه مهندسین قرار گرفته استاگسترش استااده از این سازه ها لزوم انجام تحقیقات در مورد این سازه ها را تبیین می نمایداسازه هایدولایه یری از پراستفاده ترین سازه ها برای پوش دهانه های بزرگ می باشد این سیستم ها به علت ازدیاد اعضا و درجه نامدینی بالا سختی زیادی دارند مخصوصا در سیستم های چلیک به علت وجود انحنای هندسی سازه،این سختی بسیار زیاد میگردد از این رو وجود ناکاملی های اولیه در ساخت و مونتاژ این سازه ها امری اجتناب ناپذیر است بسیاری از اینناکاملی ها از قبیل وجود انحنای اولیه در اعضا،اندازه نبودن طول عضو یا تنشهای پسماند در اعضا،دارای ماهیت تصادفی می باوند لذا در ارزیابی قابلیت اعتماد سازه ضروری است اثرات مربوط به اثرات مربوط به توزیع تصادفی ناکاملی ها لحاظ گرددادر این مقاله تأثیر توزیع تصادفی ناکاملی اندازه نبودن طول اعضا بر ظرفیت باربری چلیک های دولایه فضاکار تحت ورایط تریه گاهی متااوت با به کارگیری روش وبیه سازی مونت کارلو با انجام تحلیل های غیرخطی مطالعه گردیده است سپس نمودار قابلیت اعتماد بر اساس نسبت ظرفیت سازه ناکامل بر سازه کامل استخراج گردیده است.

توزیع ، صادفی، وبیه سازی مونت کارلو، قابلیت اعتماد، سازه فضاکار