مینوش مهرزاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
شهرام امیرانتخابی - استادیار و عضو هیات علمی گروه جغرافیا دانشگاه پیام نور استان گیلان

سنجش کیفیت زندگی شهری بهعنوان ابزار توسعه طرح شده و بهعنوان کلیدیترین مفهوم در امر توسعه شهری پایدار مطرح میباشد. از طرفی کیفیت زندگی شهری موضوعی است که از اهمیت غیرقابل انکاری برای سیاستگذاران مسائل شهری و محلی در جهان برخوردار است و بهبود آن میتواند منجر به رقابت بین شهرها و محلههای در حال رشد گردد. بنابراین تعیین و سنجش معیارهای کیفیت زندگی شهری فرصتی بسیار مناسب برای شهرها میباشد. گسترش این مفهوم و گسترش کمی و کیفی شهرها به عنوان شکل غالب زندگی بشر، باعث رشد و توسعه مفهوم جدید و تخصصی کیفیت زندگی شهری شده است. کیفیت زندگی شهری همواره با وجود شاخصهایش مورد بررسی، پایش و اندازهگیری قرار گرفته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی - و با بهرهگیری از مدل سطحبندی EP میباشد و جامعه آماری آن منطقه چهار شهرداری رشت بوده است.تحقیق حاضر تأثیر شاخصهای کیفیت زندگی شهری بر سلامت شهروندان منطقه چهار رشت مورد بررسی قرار گرفت که در این ارتباط معیارهای زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در نظر گرفته شد. لازم بهذکر میباشد که تلخیص دادهها با استفاده از نرمافزار Spss صورت گرفته است. طبق نتایج بدست آمده کیفیت زندگی شهری در منطقه مورد نظر در وضعیت چندان مطلوبی قرار ندارد. وضعیت نظافت و جمعآوری زباله، جمعآوری آبهای سطحی، در این منطقه به دلیل ضعف از لحاظ امکانات و تجهیزات، ناامنی، وجودساختمانهای متروکه، مشکلات اقتصادی و مشارکت نکردن ساکنین این منطقه پایین بوده است که البته با نظرات بدست آمده از ساکنین این محله میتوان با رفع این مشکلات زمینه افزایش سلامت شهروندان این منطقه را نیز فراهم کرد

کیفیت زندگی، برنامهریزی شهری، شاخص، مدل EP ، منطقه 4 رشت