سیده مرضیه طبائیان - عضو هیئت علمی تمام وقت گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفها( خوراسگان)، ایران
مژگان جهانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)، ایران-

محیطهای شهری و فضاهای آموزشی، به عنوان مهمترین کالبدهای معماری، در ایجاد فرصت برای کودکان در راستای شکل دادن و یا تغییر شخصیتشان نقش بهسزایی دارد. شناخت کودکان نابینا و برقراری ارتباط متقابل بین ما و دنیای آنها، برای آموزش و دقت در امر درک فضا و همچنین تکیه بر حواس و بهرهگیری درست از مفاهیم معماری هنگام خلق فضا مؤثر میباشد. با وجود ارقام چشمگیر تعداد کودکان نابینا و کمبینا در کشور و نیاز مبرم به آموزش آنها در تمام زمینه ها، مسائل مربوط به فضاهای مورد نیاز آنها بر طبقاستانداردهای لازم کمتر مورد توجه جدی قرار گرفته است. همچنین با ایجاد بستری مناسب در درک فضا برای کودک نابینا میتوان به آنان هم فرصت حضور در جامعه بدون ترس با اعتماد به نفس و هم بازی پا به پای همسالان بینای خود داد و این خود نیازمند داشتن ذهنی باز و درکی درست از فضا تؤام با اندکی خلاقیت است. هدف مقالهی حاضر ارائه راهکارهایی برای کودک نابینا و کمبینا در درک فضا، با رعایت استانداردهای لازم در جهت مناسبسازی محیطهای آموزشی و جامعه به منظور توانمندسازی آنها میباشد. روش تحقیق استفادهشده در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی میباشد. با تجزیه و تحلیل نمونهی موردی انتخاب شده، نتایج حاصل از این پژوهش در قالب جداول و تصاویری ارائه شده است. در نهایت بر مبنای نتایج بهدست آمده میتوان زمینهای را برای ارائه راهکارهای طراحی، متناسب با نیازهای این قشر و بر اساس استانداردهای لازم فراهم کرد.

محیط شهری، فضای آموزشی، کودک نابینا و کمبینا، درک فضا، ارتقاء مهارتهای حسی، ارتباط متقابل محیطی