کلثوم خلیلوند - استادیار موسسه آموزش عالی باختر ایلام
سمیه رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی گردشگری «توریسم»

صنعت گردشگری به عنوان یک صنعت بسیار مهم در امر اقتصاد، اشتغال و معرفی فرهنگ و جاذبه های یک کشور به دنیا و همچنین صنعتی که خصیصه ی چند وجهی بودن را نیز داراست، متشکل از اجزا و انواع گوناگون است. یکی از انواع گردشگری، که امروزه نیز بسیار رونق یافته است، گردشگری فرهنگی است. توسعه گردشگری فرهنگی، احیای غرور ملی است سفر همواره جایگاه خاصی را در فرهنگ تمدن و ادیان کشورهای مختلف جهان و بخصوص ایران با تمدن 7000 ساله اش، داشته است. فولکلور کشورهایی مانند ایتالیا، یونان، چین و ... پر است از افسانه ها، قهرمانان و آداب و رسومی که سفر نقشی کلیدی را در آن ایفا می کند. مقصود از گردشگری فرهنگی، بحث درباره آن بخش از صنعت است که به جاذبه های فرهنگی توجه خاص می کند. (Cultural tourism) گردشگری فرهنگی بازدید از جاذبه ها، فعالیت ها و مراسم فرهنگی ای است که عوامل عمده انگیزشی برای سفر هستند. این نوع گردشگری شامل زیربخش هایی مانند گردشگری میراث، گردشگری هنری و گردشگری بومی است. طبق آمار سازمانی جهانی گردشگری، 37 درصد گردشگری بین المللی با انگیزه فرهنگی است و به طور چشمگیری این فرایند در حال افزایش است. رشد روزافزون این نوع از گردشگری، توجه برنامه ریزان و سیاست گذاران را در جهان به خود معطوف کرده است و در فرایند برنامه های توسعه ایران نیز این تأثیر به خوبی مشاهده می شود. در این مقاله برآنیم که در ابتدا تعریف درستی از گردشگری فرهنگی ارائه کرده و سپس با بررسی انواع آن، سیستم مدیریتی مناسب توسعه این نوع از گردشگری را بیان کنیم. روش این مقاله توصیفی- کاربردی است که جمع آوری اطلاعات آن از طریق اینترنت، کتاب ها و مقالات چاپ شده صورت گرفته است و سعی شده است تا به صورت موردی کشور عزیزمان ایران را مورد مطالعه قرار داده و گردشگری فرهنگی را با توجه به فرهنگ و تمدن 7000 ساله آن بررسی کنیم.

گردشگری فرهنگی- صنعت توریسم- اهمیت گردشگری فرهنگی- کشور ایران