علی رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد GIS دانشکده مهندسی نقشه برداری و اطلاعات مکانی دانشگاه تهران
محمد سعادت سرشت - استادیار دانشکده مهندسی نقشه برداری و اطلاعات مکانی دانشگاه تهران

در هنگام ایجاد پایگاه داده ها به روز از اسناد و نقشه های ثبتی قدیمی مشاهده می شود که به خاطر بکارگیری روشهای نقشه برداری نه چندان دقیق و عوامل محیطی موثر در نگهداری اسناد کاغذی این نقشه ها یا بهتر بگویم کروکی های ثبتی قدیمی دارای اعوجاجات هندسی و ناسازگاریهای طولی و مساحتی قابل توجهی با موارد مندرج در اسناد ملکی و مختصات دقیق زمینی هستند از آنجا که به جهت بار حقوقی و مالی این نقشه ها هم سان سازی آنها با اسناد ثبتی موجود اهمیت زیادی دارد هدف این تحقیق ارائه ی روشی برای افزایش دقت زمین مرجع سازی نقشه های ثبتی از طریق انطباق هر چه بیشتر شکل تمامی قطعات ملکی با داده های هندسی مندرج در اسناد مربوطه و همچنین حفظ دقت زمین مرجع سازی نقشه در کل منطقه می باشد راهکاری پیشنهادی برای این امر استفاده از روش نگاشت اجزای محدود می باشد که در آن به طور همزمان قیود زمین مرجع سازی از طریق نقاط کنترل زمینی و قیود هندسی طول و مساحت مندرج در اسناد ثبتی با وزندهی مناسب اعمال شده است این فرایند برای دو سری نقشه ی خام به همراه اسنادشان پیاده سازی و تا حد زیادی منجر به سازگاری نقشه به اطلاعات هندسی مندرج در اسناد شد آزمونها نشان می دهند که سازگاری طولها از 69 سانتی متر به 1.2 سانتی متر و مساحتها از 17.70متر مربع به0.0008متر مربع بهبود یافته است

زمین مرجع سازی،رقومی سازی،اعوجاج نقشه ثبتی،نگاشت اجزاء محدود