سمیه کیارسی - دانشگاه آزاد واحد شادگان / دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه خوارزمی

آموزش چند فرهنگی راهبردی موثر برای مقابله و سازگاری با بحران ها و تغییرات اجتماعی، فرهنگی از جمله افزایش گوناگونی فرهنگی به ویژه در آستانه ی ورود به قرن بیست و یکم است.بنابراین ضرورت بسط و توسعه ی مفهوم تعلیم وتربیت چند فرهنگی مساله ی آگاهی از روش های مطلوب اجرای چنین آموزش هایی را پیش می کشد.گفت وگو، سازکاری مناسب جهت تقویت پیوندهای فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی بین خرده فرهنگ ها و هویت های فرو ملی یک جامعه از جمله ایران خواهدبود.در پژوهش حاضر،با اتکا به نظریه ی کنش ارتباطی هابرماس، تلاش می شود به تبیین گفت وگوی ارتباطی و برابر به مثابه ی روشی جهت تحقق مطلوب آموزش های چندفرهنگی پرداخته شود. در این بررسی از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است، به این ترتیب که ابتدا به بررسی نظریه کنش ارتباطی هابر ماس به صورت جامع و مستقل و ارائه ی برداشتی صحیح از آن اشاره خواهد شد و سپس به تحلیل نکات اساسی این نوع کنش پرداخته می شود. و در نهایت اصول و روشی هایی به منظور بهبود آموزش های چند فرهنگی استنتاج می گردد.از جمله پیامد های به کارگیری کنش ارتباطی و تفاهم و گفتگو درآموزش های چند فرهنگی را می توان، عقلانی شدن زندگی جمعی و سلامت جامعه، افزایش آگاهی های فرهنگی دانش آموزان، بالا رفتن میزان تحمل نگرش ها و باورهای فرهنگی مختلف از سوی دانش آموزان، حرکت درمسیر انسجام و وحدت ملی دانست.

آموزش چند فرهنگی، هابرماس، نظریه کنش ارتباطی