محمدرضا طاهری - دکترای تخصصی، دانشگاه فرهنگیان، واحدپردیس رسول اکرم (ص) استان خوزستان، اهواز
فرزانه خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدمسجدسلیمان، خوزستان، مسجدسلیمان

تفکر انتقادی، تفکری است منطقی در جهت بررسی وتجدید نظر عقاید، نظرات، اعمال و تصمیمگیری دربارهی آنها بر مبنای دلایل وشواهد که در قرن اخیر شاهد رقابتهای بسیار فشردهی جوامع در دستیابی به فناوری برتر هستیم. فرد و جامعه مجبورند تلاش کنندکه از تکنولوژی جدا نمانند. موضوع آموزش وپرورش هم از این قاعده مستثنا نیست چرا که دانشآموزان قرن بیست و یکم نمیتوانند عنصری بیاختیار باشند، پس ناگزیر هدفهای نهایی وکلی تعلیم و تربیت باید تغییر یابند و به پرورش شیوهی تفکر انتقادی در افراد به عنوان یکی از هدفهای اصلی تعلیم وتربیت، بیشتر توجه شود. آموزش تفکر انتقادی ما ممکن است باعث پدید آمدن تکنولوژینوینی در آینده شود که به جای تخریب، بیشتر به سالمسازی بپردازد. نظریههای شناختی، فراشناختی، ساختگرایی از تقویت و پرورش تفکر انتقادی در فرایند آموزش حمایت میکنند که همهی آنها یادگیری را فرایند ادراک حاصل از تجربه میدانند و معتقدند مجریان، برنامههای درسی، باید موقعیتی فراهم سازند که شاگردان از طریق مباحثهی استدلالی که عمل تعامل وتحلیل را تسریع وتسهیل میکنند، به تفکر انتقادی بپردازند از اینرو این تحقیق بر آنست تا تأثیر تفکر انتقادی را بر آموزش و پرورش مورد مطالعه قرار دهد تا اهمیت آن بیشتر مورد تأکید قرار گیرد

تفکر، تفکرانتقادی، آموزش و پرورش