محمدرضا بختیاری - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور مرکز ارومیه

شعر نیمایی، آغازگر عصر جدیدی در شعر فارسی است و برای بررسی تحولات شعر فارسی در عصر حاضر، ناگزیر از بررسی شعر نیمایی هستیم. قبل از نیما نیز نوگرایانی همانند تقی رفعت، میرزا جعفر خامنهای و شمس کسمایی، خواستند و توانستند تا در عرصه شعر فارسی دست به نوگراییهایی بزنند، ولی نیما توانست بارقههای پراکنده این نوگراییها را به آتشی شعلهور بدل سازد و با نگرشی وسیع در باب وزن و قافیه شعر کلاسیک، خون تازهای در رگ- های خشکیده شعر فارسی به جریان بیندازد. کار نیما، تفسیر و گزارشی جدید از وزن و قافیه بود و به نظر وی، قدما نتوانسته، بودند آن طور که باید، این عناصر موسیقایی شعر را به کار بندند. بعد از نیما نیز، شاگرد با وفای وی، مرحوم مهدی اخوان ثالث توانست با بسط و گسترش اندیشه نیمایی، خدمات ارزندهای به تبیین شعر نو نماید و بدینوسیله این نونهال شعر فارسی به درختی کهن مبدل شد

ادبیات، شعر نو، وزن،عروضی، ، شاعران