مصطفی نورالدین - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدباقر حسینی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران
حمیده محبی - کارشناسی ارشد معماری گرایش پایداری، دانشگاه علم و صنعت ایران،

پایداری اجتماعی به عنوان یکی از ارکان سه گانه توسعه پایدار نسبت به دو مولفه محیطی و اقتصادی آن بسیارکم موردتوجه بوده است. این غفلت نه تنها در حوزه مباحث نظری بلکه در حوزه عملی توسعه پایدار شهری نیز به وضوح قابلمشاهده است تا آنجایی که تبعات لحاظ نکردن این بعد از پایداری در پروژه های اجرا شده مشکلات اجتماعی قابل توجهی به همراه داشته است. میدان های شهری به عنوان یکی از مهم ترین عناصر فضای جمعی از این امر مستثنی نیستند و طرح های توسعه اجرا شده و دردست تصویب کاملا با بعد اجتماعی پایداری هم راستا نیستند. برای مثال طرح توسعه میدان حسن آباد تهران با ایجاد محیط های زیر سطحی و فضاهای پیاده محور با میدان امام همدان که یک مرکز شهر شلوغ و البته پر مسئله از دیدگاه برنامه ریزان شهری مقایسه می شود تا میزان پایداری اجتماعی این دو میدانمقایسه و در نتیجه در چهارچوب اصول طرح های آتی میدان امام همدان و سایر میدان های مشابه قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش روش توصیفی تحلیلی می باشد که به صورتی ترکیبی از روش دلفی و پیمایشی، ابتدا به استخراج مولفه های پایداری اجتماعی از نظر متخصصین پرداخته، سپس این مولفه ها به صورت روش پیمایشی در مورد این دو میدان سنجیده می شود تا میزان پایداری اجتماعی در آنها مقایسه شود

پایداری اجتماعی،میدان حسن آباد تهران، میدان امام همدان