حمیده صفوی - گروه حقوق خصوصی، واحدگرگان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، ایران.
ابوالفضل دنکوب - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه گلستان، گرگان، ایران.

ضرورت صدور و اجرای حکم غیابی و در نتیجه ایجاد حق واخواهی، از مسلمات و بدیهیات پذیرفته شده در دادرسی های مدنی و جزایی در ایران و جهان می باشد، هر چند اصل بر حضوری بودن دادرسی هاست و می بایست خوانده ی دعوی در مراحل مختلف دادرسی حضور داشته یا شخصاً یا توسط وکیل یا قائم مقام قانونی خود در جلسات حاضر شده و از خود در مقابل ادعاهای طرف مقابل دفاع نماید، اما به دلایل متعددی ممکن است خوانده در هیچ یک از جلسات موفق به حضور نشده و یا حتی پاسخی به ادعای خواهان هم نداده باشد. لذا محکوم علیه غایب می تواند در موعد تعیین شده از جانب قانون گذار، طبق قانون آیین دادرسی مدنی علیه محکوم له دادخواست واخواهی دهد. در این مرحله از رسیدگی، محکوم علیه غایب واخواه و محکوم له واخوانده دارای یک سری از حقوق و تکالیفی می باشند. لذا ضرورت و اهمیت تبیین مقاله پیشرو را می توان گفت: با توجه به پرونده های متشکله که در دادگستری ها راجع به واخواهی محکوم علیه از رای غیابی وجود دارد و آشنا شدن و باز کردن حقوق و تکالیفی که شخص محکوم علیه غایب یا حتی محکوم له حکم صادر شده غیابی دارا می باشند یکی از اهداف و ضرورت انجام تحقیق پیشرو می باشد. در این مقاله روش گردآوری مطالب میتوان گفت به صورت کتابخانه ای صورت گرفته است

دعوای واخواهی، دعوای متقابل، ورود شخص ثالث، واخواه، واخوانده