پارسا خدارحمی روزبهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان )
محمدعلی رهگذر - استادیار دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشکده حمل و نقل دانشگاه اصفهان

بسیاری از کشورها خطوط مترو از کنار بناهای تاریخی، قلعه ها و ساختمان هایی با چندصد سال عمر می گذرند . بنابراین نیازمند ارتعاش ثابت و در محدوده قابل قبول می باشند. ارتعاشات به عنوان مهمترین عامل زوال سازه های تاریخی است . اثرات ارتعاشات بر روی ساختمان های تاریخی مشابه ساختمان های معمولی است ولی با افزودن عدم قطعیت هایی از جمله قدمت سازه های تاریخی و عدم مقاومت لازم ، مصالح قدیمی و مشخصات سازه ای متفاوت با حال ، ارزش معنوی و ضرورت اطمینان بیشتری در قبال خرابی یا نقصان آنها که باید در نظر گرفته شوند . اثرات بلند مدت ارتعاشات ناشی از مترو ممکن است خود را به صورت خستگی مواد سازه و نیز نشست پی سازه بر اثر لرزه های مداوم نشان می دهد. در مصالح سازه های قدیمی مانند آجر، سنگ و مصالح بنایی برخلاف سازه های فولادی و بتنی ، پدیده خستگی زمانیکه بارهای تناوبی به آنها وارد می شود آنچنان شناخته شده نیست. در این تحقیق ارتعاشات وارده بر پل تاریخی سی و سه پل اصفهان سنجیده شده و پاسخ سازه ه تاریخی در برابر ارتعاشات مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از یکی از موثرترین راهکارهای کاهش ارتعاش و در اطراف منبع ارتعاش (خط ) اهدافی همچون تعیین میزان کارایی در کاهش سطح WIB استفاده از بلوکهای جاذب موج ارتعاش و اثرات تغییرات سختی بر سطح ارتعاش وارده به سازه و تاثیر مشخصات خاک بر سطح ارتعاشات دنبال شده است. با متریال سخت از خاکهای اطراف باعث می شود تا سرعت موج برشی آن بیشتر از سرعت موج برشی خاکها WIB بلوکهای باشد. زمانی سخت کردن بستر در مجاورت خط آهن، کاهش خوبی در ارتعاشات را نشان میدهد که بی نهایت بلوک طویل از خاک سخت شده کنار خط آهن به عنوان جاذب موج به کار رود. نزدیک بودن بلوک به منبع ارتعاش، در میزان تغییر شکلخاک تأثیر دارد ولی در صورت دور بودن بلوکها از منبع ارتعاش، تغییر شکلها یکسان است. کاهش در دامنههای افقی ارتعاش در هر دو وضعیت ایزولاسیون فعال و غیر فعال) دور و نزدیک( نسبت به ارتعاشات قائم بیشتر است.

ارتعاشات ریلی ، بلوکهای WIB سازه های تاریخی ، مترو ، سی و سه پل