سید بهزاد گل پرور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده فنی مهندسی، گروه مکانیک
میلاد محمدزاده کوثری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده فنی مهندسی، گروه مکانیک
حمید نیازمند - استاد، دانشگاه فردوسی مشهدف دانشکده فنی مهندسی، گروه مکانیک

یکی از روش ها برای جایگزینی سیستم های تبرید تراکمی درون خودروهای که موجب افزایش مصرف سوخت و تولید بیشتر آلاینده ها می شود، سیستم های تبرید جذب سطحی است که در سالهای اخیر توجه محققان را نسبت به خود بیشتر جلب کرده است. عملکرد این سیستم ها براساس جذب و احیای مبرد در مواد جاذب متخلخل می باشد. در این مقاله سعی شده تا با مدلسازی عددی چیلرهای مذکور و محاشبه توان تبریدی از بستری با یک لوله با فین های طولی تعداد لوله های فین دار را برای تامین بار سرمایش خودروهای سنگین محاسبه شود تا طراحی محفظه بستر صورت گیرد. مدلسازی شامل انتقال حرارت در سیال ناقل حرارت، لوله فلزی، فین ها و انتقال جرم و حرارت در بستر ماده جاذب که با ذرات زئولیت پر شده است، می باشد. معادلات حاکم به صورت سه بعدی و به روش حجم کنترل با استفاده از برنامه ای به زبان فرترون به طور همزمان حل می شوند. نتایج عددی بدست آمده از برنامه با نتایج تجربی مقایسه شده که انطباق قابل قبولی مشاهده می شود. نتایج نشان داد سیستم تبرید باید از نوع دو محفظه ای که هر محفظه دست کم دارای 17 لوله با 18 فین طولی باشد.

چیلر جذب سطحی، بستر جاذب متخلخل، مدلسازی عددی، فین های طولی ق سرمایش خودروهای باری، طراحی محفظه بستر