نازنین جباری - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری،گروه شهرسازی،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد،ایران
هادی سروری - دکترا شهرسازی،عضو هیئت علمی،گروه شهرسازی،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد،ایران

با افزایش روند گسترش شهرها ، علاوه بر کاهش تدریجی عرصه های مفید در درون شهر، پیوستگی میان محیط های ساخته شده از بین رفته است،خیابان ها یکی از عناصر اصلی استخوانبندی شهر هستند که باویژگی ها و قابلیت های ادراکی انسان در ارتباطی ویژه میباشد و از خصوصیات مهم آنها پیوستگی و توالی است.در این بین زمین های رها شده نه تنها خود به عنوان فضایی نامطلوب بروز می نمایند بلکهاثرات منفی آنها نیز بر انسجام بافتهای پیرامونی و جریان های توسعه در آنها قابل توجه است. در این نوشتار به دنبال چگونگی استفاده از ظرفیت و توان این زمین ها به منظور انسجام محور شهری با هدفارتقاء کیفیت کالبدی و ایجاد یکپارچگی در جهت جبران گسست کالبدی موجود در بخشی از محور رسالت مشهد هستیم. در این خیابان عدم انطباق طرح های بالادست پیشین و حوزه های ساخته شده باطرح پیشنهادی امری است که لزوم ارائهء راهکاری جهت ساماندهی این معضل را روشن میسازد. روش این پروهش توصیفی تحلیلی،از نوع کاربردی و ابزار گردآوری کتابخانه ای و میدانی است.در تدوین مبانینظری پس از شناسایی مفهوم تداوم کالبدی و زمین رها شده، چهار معیار طرح چیدمان فضایی ، وحدت فضایی ، انسجام بصری و جذابیت توسعه به عنوان معیارهای موثر در پژوهش در نظرگرفته شد،سپس با شناخت و تحلیل ویژگی های خیابان رسالت بر اساس این معیارها و با تاکید بر سایر مبانی طراحی خیابان شهری،به ارائه راهبرد و سیاست های طراحی خیابان رسالت در راستای ایجاد تداومکالبدی پرداخته شده است.لازم به ذکر است که تحقق پژوهش پیش رو ورای اقدامات زیبایی شناسانه امری جدایی ناپذیر از همکاری مشترک مدیریتی و مردمی و نیازمند شکیبایی و نگاهی همه جانبه در اقدام نسبت به پدیده، زمین های رها شده و تاثیر آنها بر تداوم کالبدی خیابان می باشد.

خیابان، تداوم کالبدی،زمین رها شده،،زمین بلااستفاده،رسالت مشهد