معصومه حبیبی - دکترای مدیریت استراتژیک، عضو هیات علمی موسسه مطالعات بین المللی انرژی )وابسته به وزارت نفت(، تهران، ایران
سارا ماپارا - کارشناس ارشد مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
حمیده پوری - کارشناس ارشد مدیریت فناوری اطلاعات، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی، مرکز آق قلا، ایران

هرگاه یک اقتصاد به حالت پایدار دست یابد توسعه از طریق رشد دانش که منجر به ظهور فناوری های تولید کاراتر میگرددمیسر خواهد بود. نوآوری سازمانی اغلب مستلزم ایجاد یا جذب دانشی نو در سازمان است. نظریه های معمول در توسعهسازمان اغلب بر شناسایی فرصت ها و تصمیم گیری برای بهره برداری از آنها تمرکز دارند در حالیکه تئوری های رشد اقتصادی فرصت ها را درونزا می دانند. سرریز دانش با تسهیل دسترسی به دانش ایجاد شده در بیرون سازمان میتواند نقشی مؤثر در نوآوری سایر سازمانها و به تبع آن، رشد اقتصادی کشور داشته باشد. نظریه های اخیر رشد اقتصادی گویای این مطلب استکه فعالیت های نوآورانه و ابتکاری، از جمله عوامل اصلی پیشرفت و رشد بهره وری هر کشور محسوب میشود و سرریز دانش را از عوامل کلیدی موثر در رشد اقتصادی می دانند. نوآوری به تبادل ایده ها بین افراد و بعبارتی، به سرریز دانش بستگی داشته و سبب ارتقا خلاقیت و نوآوری میگردد. سرریز دانش از طریق کاهش هزینه های تولید و استفاده از دانش بیرونی،سازمان ها را به فعالیت های دانش محور مانند نوآوری، تشویق میکند. به بیان دیگر، رشد هر کسب و کاری علاوه بر پیشرفتخود، به میزان رشد شرکای تجاری و کسب وکارهای دیگر نیز بستگی دارد. حال، اگر سرریز دانش را تسهیم و تبادل ایده میان افراد و سازمانها بدانیم که می تواند منجر به ایجاد نوآوری شود، تحت چه شرایطی تقویت شده و عوامل موثر بر آن چیست؟ چرا که همواره این سوال مطرح است که در اقتصاد دانش بنیان که دانش یکی از منابع اصلی مزیت رقابتی محسوب می شود، شرکتها چگونه و تحت چه شرایطی ممکن است به تبادل ناخواسته دانش پرداخته و هر دو طرف از منافع حاصل از آن منتفع گردند؟ لذا، برای پاسخ به این سوالات در این تحقیق ابتدا عوامل مؤثر بر سرریزدانش شناسایی شده و سپس این عوامل با استفاده از نظرات خبرگان رتبه بندی شده اند.

مدیریت دانش، سرریز دانش، نوآوری، عملکرد سازمان، رشد اقتصادی