غزاله فیروز - دانشجو کارشناسی ارشد ،گروه معماری،واحد گنبد کاووس، دانشگاه آزاد،گنبد کاووس،ایران

در کشورما با وجود اینکه درصد قابل توجهی از جمعیت جامعه را افراد معلول تشکیل می دهند اما مسأله توانبخشی معلولان که مناسب سازی محیط شهری نیز جزیی از آن محسوب می شود، بحثی جوان و در عین حال رو به رشد است. طبق اسناد موجود، مناسب سازی محیط شهری در ایران به سال ۶٧ بازمی گردد . مناسب سازی اماکن و فضاهای شهری برای افراد معلول و کم توان جسمی، امری لازم بوده بدین منظوراجرای طرح های مناسب سازی مکان ها و محیط های شهری با هدف تحقق عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی و استفاده همه اقشار اجتماع به ویژه سالمندان و معلولا ن ازامکانات شهری باید صورت گیرد. روش به کار گرفته دراین پژوهش براساس ها به صورت هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و براساس زمان گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات مقطعی است، براساس ماهیت داده کمی است لذا این تحقیق در صدد ارائه سازوکار ارتقای صیانت بیشتر از حقوق ناتوانان، بهینه کردن وضعیت موجود و تغییر نگرش جامعهباشد و از سوی دیگر ضرورت اصلاح، تدوین و تهیه مقررات شایسته به نحوی که بتواند تضمین کننده حقوقشان نسبت به این قشر می گردد باشد، آشکار می گردد.

مناسب سازی، معلولین، فضاهای شهری، عدالت اجتماعی