فریده حق بین - دانشیار گروه زبان شناسی ،دانشکده ادبیات،تاریخ و زبان های خارجی، دانشگاه الزهرا، تهران ،ایران
شهره فشندکی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات، تاریخ و زبان های خارجی،دانشگاه الزهرا(س) تهران، ایران

ضمایر پوچواژه ای ضمایری هستند که به هیچ چیز در جهان خارج ارجاع داده نمی شوند و حضورشان درجمله تنها برای اغنای ویژگی های نحوی است به همین دلیل به آنها جاپرکن نیز اطلاق می شود این ضمایر برخلاف اکثر واحدهای واژگانی که سه ویژگی نحوی،واجی و معنایی دارند، از نظر معنایی تهی قلمداد می شوند. لذا کاربردشان در جمله بیشتر به دلایل نحوی صورت می گیرد و بیش از همه با اصل فرافکن بیشینه ارتباط پیدا می کنند. این ضمایر درزبان های هند و اروپایی ازتنوع چشمگیری برخوردارند و معمولا در سه ساخت آب و هوایی، ارتقایی و غیر شخصی مورد استفاده قرار می گیرند.

اصل فرافکن گسترده، زبان فارسی، ضمیر پوچواژه ای آب و هوایی، ضمیر پوچواژه ای ارتقایی، ضمیر پوچواژه ای غیر شخصی