محمد دلاوری - دانشجوی فوق لیسانس اقتصاد توسعه و برنامه ریزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان
امید ابراهیمی میمند - کارشناس ارشدزمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
مریم خوشنویس - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان

در 25 سال گذشته هزاران شرکت دولتی (SOE) در کشورهای در حال توسعه خصوصی سازی شده اند. کسب درآمد بالای 400 بیلیون دلاری در معاملات، حاصل این رویکرد است. به جرات می توان گفت خصوصی سازی یکی از اجزاء برنامه های اصلاحات ساختاری است و هدف آن دستیابی به کارایی بالاتر بنگاه ها در سطح اقتصاد خرد و همچنین رسیدن به رشد اقتصادی بالاتر از بعد اقتصاد کلان است. از طرف دیگر با اجرای سیاست های خصوصی سازی بطو معمول زمینه برای کاهش هزینه های دولت و یا کسری بودجه های لجام گسیخته دولتی و کاهش نقش شرکت های دولتی در اقتصاد خرد و کلان و افزایش بهره وری فراهم می شود و لذا با کاهش تورم، زمینه افزایش سرمایه گذاری توسط بخش خصوصی ایجاد می گردد. در واقع می توان گفت که تجویز برنامه های خصوصی سازی بویژه برای کشورهای در حال توسعه، تنها راه درمان اقتصاد بیمار دولتی این کشورهاست. هرچند از انتقال شرکت های واگذار شده، درآمدی حاصل نشده است. در این مقاله سعی شده است تجربیات مربوط به خصوصی سازی در منطقه ی خارج از خاورمیانه را بررسی و سپس محرکهای لازم برای به حرکت درآوردن اقتصاد منطقه را بیان نمایند که شامل پیشنهاداتی کارامد برای سرمایه گذاران خارجی و رجال سیاسی می باشد. همچنین با نگاه ویژه ای به تحقق اهداف سیاست های کلی اصل 44 بویژه آثار واگذاری سهام شرکت های دولتی به بخش خصوصی و چالشهای آن در ایران می پردازد.

خاورمیانه، SOE، خصوصی سازی، بهره وری