فرشاد کرمی - آموزش و پرورش
اخلاق کرمی - آموزش و پرورش
آرش هاشم زاده - Karami۹f@gmail.com
محمدرضا عطایی - Karami۹f@gmail.com

عدم تمایل به نظم پذیری در مدارس پیامدهای منفی گوناگون و فراوانی برای دانش آموزان در حیطه های آموزشی، اجتماعی و خانوادگی دربردارد. علاقه نداشتن به نظم پذیری حتی در دانش آموزانی که دچار مشکلات حاد و نابهنجار نیستند زمینه قانون گریزی، خود کم بینی وتخلفات بیشتری را در آنان فراهم می آورد. معلمان، درمقام اشخاصی که باید از آگاهی و توانمندی در شناسایی و ایجاد رابطه سازنده بادانش آموزان برخوردار باشند، یکی از مهمترین عوامل در شکل گیری شخصیت رو به رشد دانش آموزان به شمار می آیند. تحقیق حاضر تلاش می کند تا اهمیت این نقش را در ایجاد رفتارهای حاکی از نظم پذیری در دانش آموزان، تبیین نماید. این تحقیق فرضیه های زیر را مورد آزمون قرار داده است. 1. میان ارتباط دوستانه معلم با رعایت انضباط در دانش آموزان رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ 2. میان میزاناحترام گذاشتن معلمان به دانش آموزان با نظم پذیری ارتباطی مثبت و معنادار وجود دارد؛ 3. میان تلاش معلمان در تفهیم مطالب آموزشی به دانش آموزان و نظم پذیری ارتباطی مثبت و معنادار وجود دارد. 4.میان تلاش معلمان برای آموز قوانین ومقرارت درابتدا سال تحصیلی به دانش آموزان ونظم پذیری آنها رابطه مستقیم وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه دوستانه و صمیمی معلمان با دانش آموزان، روش های تدریس منایب متنوع معلمان، تلاش در خور معلمان به منظور تفهیم مطالب آموزشی، احترام گذاشتن به دانش آموزان، دادن مسولیت های ساده به تمامی دانش آموزان در زمان های مناسب موجب افزایش میزان نظم پذیری آنان می گردد.

دانش آموزان بی نظم، معلمان، بی حوصلگی، نظم پذیری