مریم قربان زاده - عضو هیات علمی دانشگاه بجنورد

بقای یک جامعه همیشه به حفظ توازن و تعادل میان سه متغیر بستگی داشته است: جمعیت، منابع ومحیط زیست. نادیده گرفتن این اصل، نتایج دهشتناک و مرگباری برای تمدنهای گذشته به دنبالداشته است. استفاده از سوختهای فسیلی در امر ساختمان سازی و نیز به عنوان منبع اصلی تامین کنندهشرایط آسایش در داخل بنا و عدم آشنایی و استفاده از انرژیهای لایزال، امروزه بسیار مورد نقدجوامع و نهادهای حامی کره زمین قرار می گیرد. خورشید یکی از دو منبع مفید و تامین کنندهانرژی پاک در اکثر نقاط جهان است و استفاده از سیستم انرژی خورشیدی نه تنها باعث صرفهجویی 50 درصد مصرف انرژی می شود بلکه در راستای حفظ و بقای کره زمین و عدم تولیدگازهای گلخانه ای حرکتی ممدوح است. در این مقاله ضمن بازشناسی مفاهیم معماری پایدار ومعماری خورشیدی به شیوه های فعال و غیرفعال استفاده از این منبع پاک اشاره می گردد و میزانتوجه به این راهکارهای ارتقا دهنده معماری به معماری پایدار، در قالب پرسشنامه و در جامعهآماری متخصصان امر ساختمان در شهر بجنورد، مورد سنجش قرار می گیرد. نتیجه سنجش حکایتاز عدم وجود الزامات و اطلاعات لازم در جامعه متخصصان عرصه ساختمان شهر بجنورد، درخصوص نیل به اهداف معماری پایدار می باشد.

معماری پایدار، معماری خورشیدی، راهکارهای معماری پایدار، جامعه مهندسان