نسترن خسور

آنچه در این مقاله به آن پرداخته شده مسئولیت مدنی معماران است.در واقع مسئولیت مدنی یک معمار تنها به این امر محدود نمیشود که فقط پناهگاهی برای افراد جامعه تعبیه نماید بلکه از این رهگذر باید سعی کند مرزهای بیرونی و درونی را با هم در عین جدا سازی مرتبط سازد و این مستلزم بینش و درک عمیق معمار از اجتماع پیرامونش میشود.با گذشت زمان و تغییر سریع زیستگاه های انسانی از مکان هایی با دیدگاه فردگرایانه به اجتماعی با ظرفیت های ارتباطی گسترده نیاز به تخصیص را در مشاغل و حرفه های مختلف ایجاد کرد.و این تخصص به تبع خود باعث شد تا مقوله ی مسئولیت به عنوان برجسته ترین ویژگی ساختاری جوامع مدنی مطرح شود.مسئولیت مدنی معمار در نبردی قهری با سرمایه داری و همسو شدن افراطی با جامعه ی صنعتی شکلی مردمی به خود گرفت اما از سویی دیگر ملاک های طراحی بهینه و نیازهای اساسی جامعه را فدای امیال بلند پروازانه ی خویش کنند.شعار معماری بدون معمار بازتاب تلخ بی توجهی بعضی از معماران به مسئولیت های اجتماعی و مدنی آنهاست

مسئولیت مدنی،قاعده ی لاضرر،مسئولیت معنوی،معمار