مهدی جدیدالاسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، زاهدان، ایران

دشت سیستان یکی از دشت های داخلی فلات ایران است که به طور متوسط 475 تا 500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این دشت از آبرفت های دلتای قدیمی و فعلی رودخانه هیرمند و سیلاب های اطراف آن پوشیده شده است. این سرزمین در جلگه ای پست و هموار در منتهی الیه مرز شرقی ایران قرار دارد. از ویزگی های شاخص دشت سیستان، وجود تالاب هامون است. این تالاب، به دلیل موقعیت جغرافیایی، موجودیت تقریباً دائمی و نیز به علت شیرین بودن آب آن، مهمترین تالاب بخش های خاوری فلات ایران محسوب می شود. دشت سیستان با 8117 کیلومتر مربع وسعت، دارای اقلیمی نامساعد و خشک می باشد که طوفان های شن و ماسه و حرکت تپه های ماسه ای از عوامل تهدید کننده آن محسوب می شود. هدف اصلی این پژوهش از مطالعه ژئومورفولوژی تعیین واحد، تیپ و رخساره های ژئومورفولوژی یعنی واحدهای کاری است که بستر مقابله با فرسایش بادی قرار می گیرد. جهت انجام این مطالعه، تهیه نقشه زئومورفولوژی از تصاویر ماهواره لندست +ETM، تصاویر ماهواره ای سایت Google Earth، نقشه های زمین شناسی و توپوگرافی استفاده گردید. اقلیم دشت سیستان شامل عوامل محلی و بیرونی شامل عرض جغرافیایی، ارتفاع و تابش و جبهه های هوایی سرد و گرم می باشد. به لحاظ هیدرولوژی مخروط افکنه های عظیم سیلابی در ناحیه غربی دشت سیستان از عوامل بسیار مؤثر در تغذیه سفره زیرزمینی این دشت هستند.

رسوبات بادی، دریاچه هامون، منشاء رسوبات، دشت سیستان