مهدیه شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

تا قبل از انقلاب صنعتی و رشد فزاینده شهرها، محلات شهری رشدی بطیء و تدریجی داشتند و ضمن حفظ ارزش های طبیعی، اجتماعی و کالبدی خود، به نیازهای نسبتاً ثابت ساکنین پاسخ می دادند. اما در عصر جدید به تبع افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها، محلات شهری، فرصت نیافتند تا خود را با مقتضیات جدید محلات شهری وفق دهند. به همین علت، به دلیل بی پاسخ ماندن بسیاری از نیازهای ساکنین، بی سامانی ها و اختلالات زیادی بر این محلات حاکم گردید .بنابراین از جانب شهرسازان و متفکران اجتماعی مباحث جدیدی برای مقابله با این تحولات پیشنهاد شد که یکی از مباحث ، مبحث کیفیت زندگی شهری است . این رویکرد سعی در بررسی چند جانبه شاخصهای زندگی ساکنین ، با توجه به معیارها خاص آنها ، برای بهبود کیفیت زندگی آنها دارد. در این پژوهش با هدف ارتقا کیفیت زندگی ساکنین محله بریانک تهران و ارائه ی راهکارهای مناسب جهت ارتقای شرایط کیفی این محله ، سعی بر آن است که با شناخت مفهوم کیفیت زندگی شهری، بررسی و مطالعه ی ادبیات مربوطه و تجربیات جهانی و نیز جوانب ، با روش توصیفی و تحلیلی شاخصهای تأثیرگذار بر میزان کیفیت این محدوده شناسایی و به تدوین شاخصها پرداخته شد ، تا با بهره گیری از آنها بتوان میزان رضایتمندی ساکنین را سنجید .پس از مشخص شدن شاخصها و زیرشاخصها وتدوین پرسشنامه ، اطلاعات به دست آمده از برداشت میدانی مورد تحلیل قرار گرفت و روابط بین متغیرها مشخص شد. آنچه که به عنوان ارتقا کیفیت زندگی شهری و شکل گیری محله پایدار شهری مورد اندازهگیری قرار گرفته است، دارای همبستگی مثبت می باشند. این بدان معنی است که افزایش کیفیت زندگی شهری ( امنیت، مسکن، تسهیلات شهری، مشارکت اجتماعی ) در محله بریانک منطقه 10 شهر تهران موجب شکل گیری محله پایدار شهری می گردد که ارتباطی مستقیم و معنادار بین این دو مقوله وجود دارد رقم همبستگی موجود عدد 0.8 را نشان می دهد که نشان دهنده شدت بالایی از همبستگی میان دو فاکتور اندازه گیری شده است. از طرف دیگر Sig یا سطح معناداری عدد صفر را نشان می دهد که نشان دهنده معناداری آزمون انجام شده است. بنابراین همبستگی مثبت میان دو شاخصه کیفیت زندگی شهری و شکل گیری محله پایدار شهری تایید می گردد.

کیفیت زندگی ، پایداری شهری، ارتقا کیفیت ، شهر تهران، محله بریانک