فرید تقی حیدر - کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی گرایش مالی دانشگاه شهیدچمران اهواز
حسین باباخان زاده - کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی داخلی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات اهواز

در دهه های اخیر، محیط رقابتی و چرخه عمر کوتاهتر سازمانها، موجب شده است که سازمانها نسبت به محیط رقابتی شدیدی که در پیش رو دارند واکنش نشان دهند. در چنین شرایطی مدیران فرصت چندانی برای کنترل کارکنان در اختیار ندارند و باید بیشترین وقت و نیروی خود را صرف شناسایی محیط خارجی و داخلی سازمان کنند و سایر وظایف روزمره را به عهده کارکنان بگذارند. کارکنان زمانی میتوانند به خوبی از عهده وظایف محوله برآیند که از مهارت، دانش و توانایی لازم برخوردار بوده و اهداف سازمان را به خوبی بشناسند.ابزاری که میتواند در این زمینه به کمک مدیران بشتابد فرایند توانمندسازی است(عبدالهی و نوه ابراهیم 1385)توانمندسازی منابع انسانی، به عنوان یک رویکرد نوین انگیزش درونی شغل، به معنی آزاد کردن نیروهای درونی کارکنان و فراهم کردن بسترها و به وجود آوردن فرصتها برای شکوفایی استعدادها، تواناییها و شایستگیهای افراد میباشد. هرگاه سازمانها بخواهند در دنیای پیچیده و پویای امروزی ادامه حیات دهند، نیروهای بالقوه را بایستی مهار کرده و مورد استفاده قرار دهند. کارکنان توانمند به خود و سازمانشان نفع می رسانند. زندگی و شغل خود را هدفمند میدانند. در سازمان توانمند، کارکنان با احساس هیجان، مالکیت و افتخار، بهترین ابداعات و افکار خود را بکار میگیرند، با احساس مسئولیت کار میکنند و منافع سازمان را بر منافع خود ترجیح میدهند. در این برهه از زمان مزیتی که سازمانها برای پیشیگرفتن از یکدیگر دارند نه در بکارگیری فناوری جدید، که در بالا بودن اعتماد به نفس و میزان تعهد و وابستگی کارکنان به اهداف سازمانی نهفته است.