محسن ابراهیمی
علیرضا ربیع

برنامه ریزی به خودی خود هدف نیست بلکه عاملی برای نیل به اهداف است بنابراین سازمانها برای ادامه حیات و دستیابی به اهداف تعیین شده می بایست برنامه ریزی کنند. اهمیت این موضوع بقدری است که مدیران برای اینکه از روزمرگی نجات یافته و گرفتار کارهای تکراری، سلیقه ای و یکنواخت نشوند باید به برنامه ریزی راهبردی روی آورند.هدف از این تحقیق یافتن راهکاری جهت بهبود کیفیت عملکرد مدیران است. جهت بررسی این امر در ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که برنامه های تدوین شده در سازمان علمی بوده و تاثیر برنامه ریزی استراتژیک بر کیفیت عملکرد از دیدگاه خود مدیران چگونه است. جهت بررسی این هدف فرض بر این بوده مراحل و گام های برنامه ریزی استراتژیک در سطح سازمان مناسب و علمی بوده و بر کیفیت عملکرد مدیران اجرایی تاثیر مثبت دارد. روش تحقیق از نوع توصیفی و پیمایشی بوده و هدف پژوهش کاربردی است. جامعه آماری مدیران اجرایی اداره کل تعاون کار و رفاه اجتماعی استان تهران بوده و حجم نمونه همان جامعه آماری انتخاب می شود که 40 نفر می باشند ابزار گردآوری شامل 2 پرسشنامه محقق ساخته است که روایی توسط اساتید دانشگاه و پایایی آن توسط محاسبه آلفای کرونباخ تایید شده است. پرسشنامه اول میزان علمی بودن تدوین برنامه ریزی استراتژیک مدیران و پرسشنامه دوم مربوط به نگرش و نظر مدیران در مورد برنامه ریزی استراتژیک و تاثیر آن بروی بهبود عملکرد آنان می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که همه مدیران بیش از 50% از گامهای علمی برنامه ریزی استراتژیک و از میان آن 30% از مدیران 85% گامهای علمی را پیاده سازی کرده اند بنابراین برنامه ریزی استراتژیک ارتباط معنا داری با بهبود کیفیت عملکرد مدیران دارد

برنامه ریزی استراتژیک، عملکرد مدیران، برنامه ریزی علمی، مدل های برنامه ریزی، مدیران تعاون کار و رفاه اجتماعی