محسن محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

توجه به تأثیراتی که بازی در شخصیت کودکان و رشد آنها دارد، از الزامات تربیت کودکان است. بازیهافارغ از سنتی و یا مدرن بودنشان باید در هر دو حالت فردی و گروهی انجام گیرند. تا به این وسیله کودک هم با زندگی اجتماعی آشنا گردد و هم توانایی مستقل شدن در او تقویت گردد. امروزه کاهش روابط اجتماعی والدین با همسایگان خود، کاهش احساس امنیت و در نتیجه کاهش میزان حضور فرزندان در فضاهای بیرون از خانه و بازی آنها با یکدیگر در پی داشته است.از آنجا که این بازی در رشد ذهنی و جسمی کودک تأثیر مستقیم دارد ضروری است که با شناخت بازی از جنبههای مختلف و توجه به اصول ساخت فضای بازی مناسب کودکان، اقدام به طراحی اینگونه فضاهاکرد. با توجه به اینکه بازیهای فردی و گروهی، هریک دارای مزیتهای خاص خود هستند، الزامی است که کودکان تشویق به تجربه هر دو نوع این بازیها شوند تا از تأثیر آنها بر رشد خود بهرهمند گردند.شیوه تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی میباشد و نحوه جمعآوری اطلاعات، مطالعات کتابخانهای واسنادی میباشد. در این پژوهش ضمن ارائه توضیحاتی پیرامون رشد کودکان و روانشناسی بازی، به معرفی انواع بازی و زمینهای بازی پرداخته شده است. در نهایت اصول طراحی زمینهای بازی و پس ازآن راهکارهایی جهت بهبود کیفیت بازی کودکان مطرح گردیده است.

کودک، روانشناسی رشد، بازی، اصول معماری فضاهای بازی