یحیی باقرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه های هیدرولیکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، یاسوج، ایران
آرش اسدی - گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یاسوج، یاسوج، ایران

در چندین سال گذشته موضوع مسلح کردن خاک زیر پی به منظور افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست پی ها با استفاده از مسلح کننده های پلیمری همانند ژئوگریدها، ژئوتکستایل ها، ژئوسل ها و غیره، یکی از موضوع های جالب توجه در علوم مهندسی بوده است در سال های اخیر شیروانی های مسلح ژئوسنتتیکی راه حل های مبتکرانه و بسیار مقرون به صرفه ای برای حل مسائل مربوط به پایداری شیروانی های پیشروی مهندسین قرار داده اند، بخصوص پس از وقوع گسیختگی و یا هنگامی که بخواهیم شیروانی هایی با شیب بیش از شیب ایمن شیروانی های غیر مسلح احداث نماییم. در این مطالعه به بررسی عددی ضریب اطمینان شیروانی های خاکی مسلح شده با ژئوتکستال با استفاده از نرم افزار المان محدود Plaxis پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد با افزایش طول ژئوتکستایل ها بیش از 5 متر بهبود قابل ملاحظه ای در ضریب اطمینان پایداری شیب حاصل نمی شود که نشان می دهد در این حالت طول بهینه و کافی برای ژئوتکستایل ها به اندازه نصف ارتفاع شیروانی می باشد.

شیروانی، ژئوتکستایل، نرم افزار المان محدود Plaxis، نشست