محمد حسین زاهدی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی ، دانشگاه علمی کاربردی کیش

از مهمترین ریشه های بزهکاری اطفال و نوجوانان ، بزه دیدگی آنان در دوران طفولیت است. این بزه دیدگی که در مواردی مستقیماً از ارتکاب جرم بر آنها حاصل شده ، در بعضی موارد ناشی از ارتکاب غیر مستقیم از جرم است. این بزه دیدگی به دلیل ایجاد اثرات روانی مخرب ، در بزهکاری آنان تاثیر بسزائی داشته و آنان را به سمت و سوی جرایمی سوق می دهد که در دوران طفولیت بزه دیده آن جرایم بوده اند. در بزه دیدگی مستقیم ناشی از جرم ، اطفال ممکن است بزه دیده جرایم خشونت آمیز از سوی خانواده ، مدرسه و محل کار گردند. گروهی دیگر از اطفال نیز بزه دیده ی جرایم مرتبط با مواد مخدر بوده و گروه سوم نیز بزه دیده جرایم جنسی هستند. بزه دیدگی غیر مستقیم ناشی از جرم نیز مانند بزه دیدگی مستقیم دارای تقسیم بندی فوق می باشد هر چند که نوع بزهکاری اینگونه اطفال با بزه دیدگی آنان دارای تناسب مشخصی است ولی در میزان بزهکاری و حرفه ای شدن آنان از درجه خفیف تری برخوردار است. از مهمترین تبعات ناشی از بزه دیدگی اطفال ؛ فرار آنان از منزل است هر چند فرار از منزل ، عنوان مجرمانه قلمداد نمی گردد و به عنوان انحراف از آن یاد می شود ؛ اما از ریشه های اساسی این مسئله ، بزه دیدگی اطفال است. بزه دیدگی ثانویه نیز به دلیل طفولیت و آسیب پذیری اطفال در جریان دادرسی از سوی افراد و کارکنان دستگاه عدالت کیفری بر آنان تحمیل می گردد.

بزه دیدگی ، اطفال ، تاثیر ، بزهکاری