علی امیرنصیری - کارشناس ارشد تجهیزات نفتی، دانشکده مهندسی نفت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر،
نادر پروین - دانشیار دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر،
محمود تبریزی - دکترای مکانیک، شرکت سیلندرسازی تهران،

هدف اصلی این مقاله به وجود آوردن یک مجموعه کامل درباره معرفی انواع پایدارکننده های مورد استفاده در صنعت حفاری، خواص، ویژگی ها و کاربرد هر یک از آنها است. در این مجموعه ابتدا در ارتباط با مجموعه ته چاهی، اجزای مختلف آن و وظایف اصلی پایدارکننده های حفاری توضیحاتی ارائه می شود. در ادامه راجع به جنس پایدارکننده ها، تقسیم بندی آنها، نحوه قرارگیری این ابزار در چاه هنگام حفاری و همچنین انواع پایدارکننده های مورد استفاده در صنعت حفاری توضیحات کاملی ارائه می شود. پایدارکننده ها ابزاری هستند که بنابر چگونگی استفاده از آن ها در رشته حفاری وظایف خاصی را دنبال می کنند، اما وظیفه اصلی آن ها پایدار سازی مکانیکی مجموعه ته چاهی، برای جلوگیری از انحراف غیر عمدی و لرزش و نیز تضمین کیفیت حفره حفاری شده است. پایدارکننده ها از یک بدنه استوانه توخالی و تیغه های پایدارکننده که هر دو از جنس فولاد استحکام بالا (معمولاً فولاد اصلاح شده آلیاژی AISI 4145H) تشکیل شده اند. تیغه های مذکور می توانند به صورت مستقیم یا مارپیچ باشند، همچنین از نظر نحوه اتصال تیغه ها به بدنه، پایدارکننده ها به دو نوع تیغه های جوش داده شده و تیغه های یکپارچه تقسیم می شوند که در هر حالت به منظور افزایش مقاومت سایشی تحت عملیات سخت کاری سطحی قرار می گیرند و از پوشش کاربید تنگستن بر روی تیغه ها استفاده می شود.

انواع پایدارکننده های حفاری، تقسیم بندی، نحوه قرارگیری در چاه، فولاد 4145H