احمد ترکمان - دکترای معماری استادیار دانشکده فنی و مهندسی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر ایران
سوگل شمتوب - دکترای معماری استادیار دانشکده فنی و مهندسی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر ایران
هادی اکبری صدیق - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشکده فنی و مهندسی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر ایران

در جوامع معاصر، خانه ، مدرسه و فضاهای شهری برای آموزش و اجتماعی شدن کودکان، واحدهای اجتماعی مهمی محسوب می شوند.نوشتار حاضر با تکیه بر ذات جستجوگر و تجربه پذیر جهان کودک و به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهای آموزشی، ضرورت بهره گیری از عامل انعطاف پذیری در محیط های یادگیری را مورد تاکید قرار داده و در این رابطه برخی از راهکارهای انعطاف پذیر نمودن یک محیط یادگیری، قابلیت ها و مزیت های این عامل ارائه میگردد.در این راستا برای تبیین دقیق این ایده، برخی از مطالعات در زمینه فرآیند رشد کودکان و سیر طراحی محیط های یادگیری به سمت محیط های انعطاف پذیر، مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه ضمن بررسی نیازهای یک کلاس ایده آل، الگوی کلاسی انعطاف پذیر به عنوان ساختاری پاسخگو ارائه میگردد . در نهایت چنین استنتاج میشود که خلق یک محیط یادگیری انعطاف پذیر، که همیشه در حال طراحی توسط کاربران آن است، به نوعی، سازگاری با تجربه پذیری جهان کودک و همسویی با تغییر پذیری روش های آموزشی نو به نو را سبب میگردد

محیط انعطاف پذیر، عوامل محیطی، یادگیری کودک، تجربه پذیری، تغییرپذیری