مصطفی رستمی - عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه مازندران
مریم جوادی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر موسسه آموزش عالی مارلیک

در مطالعه و بررسی لباس طبقات اجتماعی در می یابیم که پوشش علاوه بر کارکرد اصلی آن که حفظ بدن در مقابل سرما و گرما وستر عورت می باشد یک پدیده اجتماعی معنادار نیز بشمار میرود که حامل پیامی خاص برای مخاطب (بیننده) است. مطالعه پوشش بعنوانیک پدیده اجتماعی ما را به شناخت هرچه بیشتر جوامع رهنمون میسازد و بطور ضمنی ملیت، اقلیم ، نوع باور ها و اعتقادات و ارزشهایهر جامعه را تا حدودی برای ما آشکار می سازد. گاه پوشش تبدیل به نماد میشود و کارکردی نمادین پیدا می کند و بیننده بمحض رویت آننوع از پوشش میتواند مجموعه ای از اطلاعات و اندیشه ها را در باره آن شخص و طبقه اجتماعی او بدست آورد. روحانیان نیز بعنوان یکیاز کهن ترین طبقات اجتماعی همواره در جوامع مختلف حضوری آشکار و تاثیرگذار داشته اند و دارای پوشش خاص خود هستند. هدف ازاین پژوهش که به روش توصیفی ، تاریخی و تحلیلی انجام می گردد ، تطبیق فرم و نقش پوشاک روحانیان دو دین بزرگ ابراهیمی (مسیحیتو اسلام ) است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که با تکامل ادیان، پوشاک روحانیان شکل خاص و متفاوتی از مردم عادی بخود گرفته وبعنوان نماد یک طبقه اجتماعی بخصوصی ، که معنی متفاوتی را به مخاطب خود القا می نماید ، مورد استفاده قرار گرفته است. هر چند درخلال برخی منابع تاریخی یا مقالات و کتاب هایی که در خصوص لباس در جوامع مختلف نگاشته شده و یا سیره انبیاء و اولیاء به صورتپراکنده به نوع پوشش و لباس مقامات دینی و روحانیان اشاره شده است، لیکن این پژوهش از حیث بررسی تطبیقی پوشش روحانیانمسلمان و مسیحی بصورت مجموع و مدون برای اولین بار انجام گردیده است.

روحانیان ، پوشاک ، اسلام ، مسیحیت ، فرم ، نقش