شهرزاد رفیعی نائینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، گروه معماری، یزد، ایران
حیدر جهان بخش - دکترای معماری و استادیار دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

محوطه یا حیاط مجموعه های آموزشی یکی از مهمترین فضاهای مدارس میباشد که در یادگیری و تعامل دانش آموزان بامحیط زیست و طبیعت از نقش ویژهای برخوردار است. تا آنجا که دانش آموزان در فضای باز مدارس می توانند علاوه برارتباط و تعامل با یکدیگر، از طبیعت تجربه نیز کسب نمایند. بر این اساس بنظر میرسد بهره گیری از فضای باز مدرسهدر رشد فکری دانش آموزان تأثیرگذار بوده و وجود این فضا از ضروریات مهم در تکامل یادگیری کودک است. همچنینیادگیری هرچه بیشتر از طبیعت و محیط پیرامون و تخلیه هیجانات در این فضا از دیگر اهداف وجودی آن است که باارتقای خلاقیت و رشد توان و انرژی های کودک از طریق فعالیت در فضای باز رابطه ای مستقیم دارد. در این پژوهش تأثیربهرهگیری از حیاط باز مدارس در فراهم ساختن بستر کیفی مطلوب برای رشد فکری دانش آموزان مورد بحث و بررسیاست. با روش توصیفی – کیفی به توصیف شرایط و تحلیل کیفیت فضای باز مدارس پرداختیم. نتایج این پژوهش ارائهراهکارهایی برای رسیدن به فضایی با کیفیت مطلوب برای بهره گیری در جهت ارتقاء رشد فکری دانش آموزان می باشد.

فضای باز، رشد فکری، محوطه، یادگیری، محیط