افشین پارام - ایران، دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، گروه معماری
پارامید امینی - ایران، دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، گروه معماری

طراحی خورشیدی غیر فعال که بخشی از جریان مدرن ساختمان سبز است، شامل یک رویکرد جامع به معماری ماندگار،انتگره کردن سیستم ها بر اساس قواعد علمی مانند، آب و هواشناسی، ترمودینامیک، سازگاری طبیعی و آرامش دماییانسان است. در بستر معماری خورشیدی غیر فعال ، ساختمان ها می توانند به گونه ای طراحی شوند که نیاز دمایی وصوری ساکنین را در یک سطح مصرف کم انرژی و منابع با استفاده از دریافت انرژی خورشیدی است. یک ساختمانخورشیدی غیر فعال به طور کلی انرژی خورشیدی را بدون نیاز به سیستم های مکانیکی و غربالترونیکی فعال دریافتمی کند (در مقابل استراتژی خورشیدی فعال)، به گرمای قابل استفاده تبدیل می کند، (در آب، فضا و حجم گرمایی)،باعث تهویه هوا می شود، و مانند نور روز برای استفاده های آتی ذخیره می کند. هدف این مقاله معرفی مفهوم طراحیساختمان خورشیدی غیر فعال در کنار تشریح چندین استراتژی عملی برای اطمینان از طراحی ساختمانی با رویکرد وعملکرد ماندگار و بازدهی بالا است.

ساختمان سبز، بستر خورشیدی غیر فعال، استراتژی طراحی، مصرف انرژی