اسماعیل نرماشیری - استادیار، دانشکده ی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولآیت ایرانشهر، ایران
سمانه رضایی - کارشناس ارشد، دانشکده ی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولآیت، ایران

منوچهر آتشی از زمره ی شاعران اندیش مندی است که مقوله ی نماد و نمادپردازی به دلیل ابعاد تجارب حسی و کشش های انسانی عدالت محورش، به موازات تعمق بومی نگریدر اضلاع شعرش در خور توجه و اعتنا است.وی بر اساس توانایی و تناسب ذوق هنری اش همواره کوشیده تا عناصر و پدیده های پیرامون محیط زندگی اش را از سطح یک نشانه و استعاره ی متعارف و معمول شاعرانه فراتر برد به طرزی که هر یک از آن دو بتوانند قابلیت طرح کلیت مفاهیم انسان شناختی و رویدادهای تاریخی-اجتماعی را داشته باشند.از این رو با استنباط مفهوم شناختی حیوانات در کانون نمادین شدگی افکار آتشی و هم چنین فراهم آوری درک هویت و اصالت پایدار انسانی وی، این جستار می کوشد تا با بهره گیری از روش مطالعه ی کتابخانه ای به شیوه ی تحلیلی این فرضیه را به اثبات برساند که نماد حیوانات در اشعار وی در واقع تفسیری عینی و راستین از چگونگی بروز و ظهور رخدادهای تاریخی-اجتماعی، احیای هویت بومی و هم چنین نوستالژی جهان انسانی است.

نماد، شعر معاصر، هویت، منوچهر آتشی