رسول عبادی - استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر – ایران
علی رمضانی - استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر – ایران
مریم محمدزاده - استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر – ایران

وطن پرستی و حب به وطن از موضوعاتی است که اختصاص به یک ملت یا زبان نداشته و در اشعار اکثر شاعران بازتاب داشته است. ملک الشعرای بهار و ایلیا أبو ماضی از شاعران مشهور وطن پرست در ادبیات خود به شمار می آیند و عشق به وطن تقریبا در اکثر آثارشان مشهود است. این مقاله جلوه های وطن پرستی را در اشعار این دو شاعر پرآوازه به شکل تطبیقی مورد بحث قرار داده و به بیان مشترکات و مفترقات میان آن دو می پردازد. نتیجه بررسی نشان می دهد که بهار در مقایسه با ایلیا به آینده ی وطن امیدوارتر بوده و قرار را بر فرار ترجیح داده و در کنار بقیه ی آزادی خواهان به مبارزه پرداخته است و در موارد ذیل با یکدیگر اشتراک دارند: توصیف زیبایی های وطن، حب الوطن، نکوهش وطن فروشان، تمجید از قهرمانان ملی، نفی سکوت، نکوهش فرصت طلبان، نکوهش عبدالحمید، جنگ جهانی اول و تاثیر آن.

ادبیات تطبیقی، وطن پرستی، ملک الشعرای بهار، ایلیا أبو ماضی