مسلم باقری - عضو هیأت علمی دانشگاه شیراز
عباس عباسی - عضو هیأت علمی دانشگاه شیراز
آرمان رضائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت منابع انسانی دانشگاه شیراز

مشکلی که امروزه گریبانگیر سازمان ها است، آن است که سازمان ها از اظهار نظر خیلی کم و سکوت کارکنان رنج می برند. اینسکوت روی کیفیت تصمیمات تأثیر منفی میگذارد. همچنین سکوت سازمانی به وسیله ممانعت از بازخورد منفی مانع تغییرات وتوسعه موثر سازمانی میشود. از این رو سازمان توانایی بررسی و تصحیح خطاها را ندارد. بنابراین، اثر بخشی سازمان بطور منفی تحتتأثیر قرار می گیرد. سکوت کارکنان همچنین می تواند باعث ایجاد، استرس، بدبینی، عدم رضایت و عقب نشینی در کارکنان شود. لذابا توجه به اهمیت بحث سکوت سازمانی و تبعات منفی آن، در پژوهش حاضر، این متغیر در بین کارکنان دانشگاه شیراز بررسیمی شود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه شیرازمی باشند که تعداد آنها برابر با 1263 نفر است. روش نمونهگیری این پژوهش به تصادفی ساده و برای تعیین حجم نمونه از فرمولکوکران استفاده شده است که طبق این فرمول نمونه آماری برابر می شود با 294 نفر می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی،پرسشنامه ها بین این گروه توزیع شد. نتایج نشان میدهد که سکوت سازمانی و ابعاد آن در سطح متوسطی میباشد و به ترتیب ابعادفرصتهای ارتباطی با 3/0272، نگرش مدیریت عالی به سکوت با 3/0122 و نگرش سرپرست به سکوت با 2/8565 بالاترین میانگین را در ابعاد سکوت سازمانی داشته اند. همچنین تفاوت معناداری بین مردان و زنان و افراد دارای تحصیلات مختلف در سکوت سازمانیو ابعاد آن مشاهده نشد.

سکوت سازمانی، مدل موریس و ملیکان، دانشگاه شیراز