عاطفه حامد میر جعفری - دانشجوی دوره کارشناسی رشته مهندسی معماری، دانشگاه فردوسی مشهد
مهسا اسکوئیان - دانشجوی دوره کارشناسی رشته مهندسی معماری، دانشگاه فردوسی مشهد
بهروز حامد میرجعفری - دانشجوی دوره دکتری رشته مهندسی عمران، گرایش خاک و پی، دانشگاه فردوسی مشهد

در دهه شصت میلادی با ایجاد یک فرآیند فکری در سیاستهای کشور دانمارک و به دنبال جنبش ضد فرهنگی مردم که خواستار افزایش تعاملات اجتماعی بودند، موضوع خانه های مشارکتی مطرح گردید. این خانه ها در ابتدا تنها در شهرهای بزرگ کشور دانمارک ایجاد گردید، اما با گذشت زمان و اصلاحاتی که در مورد این خانه ها مطرح بود، دامنه آنها فراتر رفتهو در دیگر کشورها، به خصوص ایالات متحده آمریکا نیز به عنوان خانههایی با ایدههای نو، مطرح گردیدند. در مقاله پیش رو به شکل گیری این ایده در ایران، که گامی در جهت احیای همسایگی سنتی است، پرداخته میشود. آنچه در ایران قدیم به وفور مشاهده میشد، ضمن معرفی این خانهها، مزایا و معایب آنها ذکر گردیده و تاثیرات فرهنگی مثبت اینگونه طراحی در ایران بررسی میشود. در پایان با تحلیل پرسشنامه هایی مبتنی بر فاکتورهای طراحی این خانهها، الگوی مناسب آنها در ایران ارائه میگردد. از آنجایی که در حد دانش مولفان، مقالهای مشابه به زبان فارسی در دسترس نبود،مولفان ضمن بررسی مقالات لاتین، تلاش کردند تا گامی موثر در جهت توسعه فرهنگ این نوع طراحی بردارند.

خانههای مشارکتی، تعاملات اجتماعی، همسایگی مدرن، الگوی پیشنهادی