سیدهادی بنی هاشمی - دانشجوی دکتری، گروه مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول، دزفول، ایران
سیدرضا دهقانی - ایران، اهواز، شرکت ملی نفت ایران، شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، مجتمع آموزش فنون اهواز

شواهد روزافزونی وجود دارد مبنی براینکه نانوذرات پراکنده در سیالات پایه آبی تاثیر قابل توجهی برهدایت گرمایی موثر نانو سیالات دارند. نانوسیال ها سوسپانسیون نانوذرات در یک سیال پایه هستند.نانوذرات معلق باعث می شوند که خواص انتقالی سیال کاملاً تغییر کند و انتقال حرارت به طور قابل ملاحظه ای بهبود یابد. به دلیل این خواص ویژه، نانوسیال ها کاربرد گسترده ای در انتقال حرارت دارند.این مقاله تئوریهایی در مورد مکانیسمهای انتقال حرارت در نانوسیال ها را بررسی مینماید. در قیاس بافناوری های موجود در زمینه افزایش انتقال حرارت، نانوسیالات پتانسیل بالایی را به منظور افزایش نرخ انتقال حرارت با کمترین افت فشار از خود نشان می دهند نتایج تحقیقاتی متعددی نشان داده که در1 درصد حجمی) نیز هدایت گرمایی می تواند تا بیشتر از % 20 نیز - غلظت های پایین نانوذرات (% 5 افزایش یابد. این افزایش عمدتاً بستگی به فاکتورهایی مانند: شکل ذرات، ابعاد ذرات، درصد حجمی ذراتدر محلول و ویژگی های حرارتی نانوذرات و سیال پایه دارد. اگرچه علاقه به این دسته جدید سیالها،بررسی آزمایش های بسیاری را ایجاد کرده است هنوز هم یک عدم توافق بر سر چندین جنبه از انتقال حرارت نانوسیال به چشم می خورد، که این در درجه اول مربوط به مکانیسم های موثر در افزایش هدایت حرارتی می باشد. اگر چه نانوذرات تا حد زیادی به کاهش خطرات منجر می شوند، هنوز شواهدی ازانباشتگی و تراکم ناخواسته وجود دارند، که باعث خوردگی و فرسودگی و تاثیر بر هدایت پذیری کلی میگردند.

نانوسیال، کاربرد، انتقال حرارت، اندازه گیری