بهناز فیروزبخت - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف

صنعت کاشی سازی و کاشیکاری که بیش از همه در تزیین معماری سرزمین ایران، و به طور اخص بناهای مذهبی بکار گرفته شده، همانند سفالگری دارای ویژگی های خاصی است . صنعت کاشی سازی در دوره صفویه به بالاترین درجه اعتبار رسید . در عصر ساسانیان هنر و صنعت دوره هخامنشیان مانند سایر رشته های هنری ادامه پیدا کرد، و ساخت کاشی های زمان هخامنشیان با همان شیوه و با لعاب ضخیم تر رایج گردید. تاریخچه تولید کاشی در ایران به هزاران سال قبل مربوط می شو د . و تقریباً با ساخت کاشی همزمان بوده است . از کاشی و سفال برای بهداشت و پاکیزگی و البته زیبایی از زمان های قدیم استفاده می کردند و در ایران نیز معمول بوده است. برای شکل دادن کاشی به روش سنتی در ایران از قالب چوبی استفاده می شد . به این صورت که گل مورد نظر را در داخل قالب می ریختند و آن را مسطح می کردند و چون پس از خارج کردن آن از قالب هنوز استحکام مورد نظر را نداشته، آن را در داخل قالب مخصوص دیگری می ریختند که درب آن به صورت سنبه بوده و به وسیله چند ضربه چکشی کاشی فشرده شده و محکم می شد و سپس آن را داخل کوره قرار می دادند و سپس لعاب کاری می کردند. در این مقاله انواع کاشی و نحوه ساخت و مواد اولیه آنها آمده است.