مهدی زارع پور - کارشناس ارشد توسعه روستایی گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
علی یوسفی - اقتصاد کشاورزی استادیار گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
امیر مظفر امینی - مطالعات روستایی دانشیار گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان

مشکلات پیچیده زیست محیطی، به ویژه کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک رو به فزونی نهاده که این امر موجب افزایش ناپایداری شده است. در این راستا، دستیابی به جامعه ای با توسعه پایدار، نیازمند شناخت سطح آسیب پذیری در شرایط متفاوت آسیب زامی باشد. از این رو درک مفهوم آسیب پذیری می تواند مسیر را به منظور مطالعه جوامع آسیب پذیر مشخص نماید. با توجه به این مهم، در این مقاله ابتدا اهمیت مطالعه آسیب پذیری و ارتباط آن با عوامل مختلف آسیب زا مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین تعاریف آسیب پذیری، دیدگاهها و رهیافتهای متفاوت در این زمینه از نظر گذرانده شدهاند. در پایان چارچوبهای متداول سنجش آسیب پذیری آورده شدهاند. سنجش آسیب پذیری نیز بسته به زمینه و نوع مخاطرات به اشکال متفاوت می تواند مورد بررسی قرار بگیرد.. به طورکلی می توان گفت که آسیب پذیری به عنوان یک چالش در برابر برنامهریزی به منظور پیشرفت و توسعه مطرح میباشد که در این راستا هر نوع عامل آسیب زا اعم از بلایای طبیعی، آسیبهای اجتماعی و ... بر سیستم می تواند اثرگذار باشد. شناخت و سنجش عوامل و همچنین نوع سیستم و ظرفیت سیستم نیز از عناصر کلیدی در این فرایند می باشند.هدف این بررسی مروری بر تعاریف، رهیافت ها، رویکردها و چارچوب های سنجش آسیب پذیری می باشد.

آسیب پذیری، چارچوب، کمبود آب، تغییراقلیم، سازگاری، خشکسالی