شهلا عمادی الهیاری - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی ،دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)
سید حمید آتش پور - استادیار گروه روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
نسرین سلحشوری - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد خود تحلیلی یکپارچه نگر و سلامت روان زنان مراجعه کننده به فرهنگ سراها و شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از ته پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 200 زن پاک کننده به فرهنگ سراها و شهر اصفهان در سال 1٬394 بود. به منظور انجام این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس فرهنگ سرا از میان 25 فرهنگ سرا انتخاب و در یک فراخوان از افراد داوطلب شرکت در پژوهش ثبت نام به عمل آمد و سپس از میان آن ها 40 نفر با توجه به ملاک های ورود انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (20 نفر گروه آزمایش، 20 نفر گروه کنترل). ابزار مورد استفاده پرسش نامه سلامت عمومی 28 سالی توسط گلدبرگ و هیلر 1979 پود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سلامت روان گروه آزمایش و کنترل در سطح 0/01 >p تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که رویکرد خود تحلیلی یکپارچه نگر در بهبود سلامت روان زنان مؤثر است و به عنوان بیگ که روش درمانی می توان از آن استفاده نمود.

آموزش گروهی ، خود تحلیلی یکپارچه نگر، سلامت روان ، زنان